Επειδή το πιο πάνω ερώτημα βασανίζει πολλούς που με παίρνουν τηλέφωνο από χτες, κι επειδή προφανώς κάποια φροντιστήρια το έχουν "σίγουρο θέμα", εξηγώ τι πιστεύω για το θέμα, χωρίς να δεσμεύομαι φυσικά, γιατί ΚΑΝΕΝΑΣ δεν ξέρει το θέμα εκτός από τους θεματοθέτες που βρίσκονται αυτή τη στιγμή κλειδωμένοι και χωρίς επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Όλοι οι υπόλοιποι θα το δούμε αύριο το πρωί.
Η οικονομική κρίση είναι κύριο χαρακτηριστικό της εποχής μας. Άρα είτε το ζητήσουν είτε όχι, μπορείτε να την αναφέρετε στα δεδομένα της εποχής μας, αναλόγως φυσικά του θέματος.
Γράφετε έκθεση στα Νέα Ελληνικά και όχι εξετάσεις Πολιτικής Οικονομίας ή Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο. Άρα δεν είναι δυνατόν να σας ζητήσουν ανάλυση της οικονομικής κρίσης. Δεν είστε γνώστες, ούτε του τραπεζικού συστήματος, ούτε του πώς λειτουργεί η οικονομία. Έχετε, όμως, αναλύσει πώς οι οικονομικές συνθήκες επιδρούν στην κοινωνία και στον άνθρωπο; Αν, ναι, πώς αυτό συνδέεται με τους θεματικούς μας κύκλους;
Μπορεί να συνδέσετε την οικονομική κρίση με τον καταναλωτισμό; Αναμφίβολα ο υπερκαταναλωτισμός μάς οδήγησε στον υπερδανεισμό και στην εξάρτηση από τον υλισμό, σ΄ένα μοντέλο κοινωνικο-οικονομικό εξανδραποδιστικό, το οποίο καλούμαστε πια να αναθεωρήσουμε. Άρα, με αυτή τη λογική, η οικονομική κρίση στην Κύπρο είναι οπωσδήποτε αποτέλεσμα / συνέπεια του καταναλωτικού τρόπου ζωής (όχι βεβαίως μόνο αυτού, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την αισχροκέρδεια κάποιων που μας έφεραν εδώ, όμως αυτό δεν είναι θέμα της έκθεσης για τις Παγκύπριες αλλά της δικαιοσύνης). Είναι, όμως, ταυτόχρονα και παράγοντας σημαντικός για να στραφούμε σε άλλο κοινωνικό μοντέλο, σε άλλες αξίες ζωής και κοινωνικής συμβίωσης, σε άλλους δρόμους ατομικής και συλλογικής ευτυχίας. Μπορεί να είναι παράγοντας αλλαγής σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Πώς; Παιδεία, ουσιαστική, βαθειά, ανθρωπιστική, κτλ. κτλ.......
Σας προτείνω να δείτε το κείμενο του γραπτού στο ΘΚ Καταναλωτισμός σχ. χρονιά 2011-12 με θέμα αγνώστου κειμένου "το τέλος του Ελληνικού ονείρου", στην ανάρτηση που ακολουθεί.
Μπορείτε να συνδέσετε την οικονομική κρίση με την παιδεία; Οπωσδήποτε. Θα μπορούσε ένα δοθεί ένα θέμα για το ρόλο της παιδείας σήμερα, με δεδομένη την οικονομική κρίση...
Τι θα μπορούσατε να γράψετε; Βάλτε στον εαυτό σας ερωτήματα και με την έκθεση απαντήστε τα. Σκεφτείτε πώς η κρίση έχει επηρεάσει τους νέους. Πέραν της δυσκολίας να αγοράζουν ό,τι θέλουν, της αυξανόμενης φτώχειας και δυστυχίας... Τι βλέπουν γύρω τους, στο σπίτι τους, στο σπίτι των φίλων τους; Πρώτον, ανεργία. Και μεγάλη ανεργία στους πτυχιούχους. Κυρίως στους νέους. Δεύτερον, απελπισία, φόβο για το μέλλον, ανασφάλεια. Τρίτον, ανησυχία για τη θέση της Κύπρου στο διεθνές σκηνικό. Οδεύουμε προς το μοντέλο του τρίτου κόσμου, "νησίδες αφθονίας σε πελάγη δυστυχίας"; Αυτά που συμβαίνουν στον τόπο μας συνδέονται με την αύξηση του χάσματος Βορρά-Νότου; Πόσοι από μας θα αποτελέσουν τον "τέταρτο κόσμο" στην Ευρώπη του Νότου η οποία εξαθλιώνεται πλέον οικονομικά; Τρίτον, ..... (αξιοποιήστε τη δική σας εικόνα για τον κόσμο σήμερα).
Ποιες είναι οι διαδοχικές - πιθανές αρνητικές συνέπειες; (α) Αύξηση της εγκληματικότητας, της παραβατικότητας; Γιατί; Τι σημαίνει αυτό; (β) Όξυνση της ξενοφοβίας (για όλα φταίνει οι μετανάστες, οι πολιτικοί πρόσφυγες, κτλ. κτλ.....) (γ) Αντιπάθεια προς την Ευρωπαϊκή Ένωση; Το ακούμε καθημερινά. "Η Ευρώπη δεν είναι πια η Ευρώπη της αλληλεγγύης"...... (Όντως; Ή μήπως βολευόμαστε να σκεφτόμαστε πως για όλα φταίνε οι άλλοι κι εμείς είμαστε μόνο θύματα, άρα δεν κάνουμε τίποτα για να αλλάξουμε τα δεδομένα;) (δ) Απαξίωση της μόρφωσης; Τι σημαίνει αυτό; Δεν σπουδάζουμε, δε διαβάζουμε, δεν αγωνιζόμαστε, γινόμαστε παθητικοί δέκτες μιας αρνητικής κατάστασης, δεχόμαστε πως δεν υπάρχει προοπτική για το μέλλον; Ή αντιδρούμε. Και τι σημαίνει αντιδρούμε σωστά;
Όλα τα προαναφερθέντα είναι τα δεδομένα σας. Κατάσταση και συνέπειες. Ζητούμενο; Ο ρόλος της παιδείας.... Γιατί; Ακριβώς για να αντιδράσουμε σωστά. Πώς; ...
Σκεφτείτε όχι μόνο τι έχετε διαβάσει θεωρητικά για την παιδεία, αλλά πώς το τρίπτυχο "γνώσεις - δεξιότητες - αξίες και στάση ζωής" μπορούν να απαντήσουν στην πρόκληση της οικονομικής κρίσης. Φανταστείτε τον εαυτό σας στη θέση του πολιτικού προϊστάμενου του Υπουργείου Παιδείας. Τι θα κάνατε; Θα συνεχίζατε ωσάν να μη συμβαίνει τίποτα ή θα βλέπατε πως τώρα είναι η ώρα για ουσιαστικές αλλαγές προς την ορθή κατεύθυνση, ώστε να δοθεί ελπίδα και μέλλον στους νέους αυτού του τόπου; Με άλλα λόγια, εσείς τι θα κάνατε εάν είχατε να αποφασίσετε για την εκπαιδευτική πολιτική μέσα στα πιο πάνω δεδομένα; Θα κλείνατε το σχολείο; Προφανώς όχι. Αντιστρέφω τη γνωστή ρήση "όταν ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή" σε "όταν κλείνει ένα σχολείο, ανοίγει μια φυλακή". Θα το κάνατε φτωχότερο; Λιτότερο σε τεχνολογικά μέσα, θα υποβαθμίζατε το επίπεδο; Ή αντιθέτως, θα το κάνατε ουσιαστικότερο, αποτελεσματικότερο, καλύτερο. Εδώ είναι η απάντηση. Τι σημαίνει καλύτερο; Σχολείο που να προσφέρει πραγματικά εφόδια στους νέους για να αντιμετωπίσουν την κρίση και όχι για να λυγίσουν κάτω από το βάρος της. Κι εδώ ας πάρουμε το προαναφερθέν τρίπτυχο και να το αναπτύξουμε σε ξεχωριστέ παραγράφους, όχι μόνο θεωρητικά αλλά και πρακτικά.
Γνώσεις: Τι είδους γνώσεις; Ουσιαστικές, χρήσιμες, ωφέλιμες, προσαρμοσμένες στην εποχή μας, καινοτόμες. Αλλά και γνώση που να μας οδηγεί στην κατανόηση του τι συμβαίνει γύρω μας.
Μπορείτε να μιλήσετε για πραγματική γνώση ιστορίας της ανθρωπότητας και του τόπου μας για την ανάγκη ανάπτυξης πραγματικής ιστορικής συνείδησης, ώστε να οδηγούμαστε στην κατανόηση του ιστορικο-πολιτικού γίγνεσθαι, μέσα από την κατανόηση των διεθνών κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών...
Μπορείτε να μιλήσετε για τη σημασία της γλωσσομάθειας, ως μέσο για την έξοδο από τη διεθνή οικονομική και πολιτική απομόνωση, για την πολιτιστική διπλωματία, ....
Μπορείτε να μιλήσετε για γνώση που να οδηγεί σε καινοτομία, σε δημιουργικά επαγγέλματα, σε πράσινη τεχνολογία, σε επιστημονική έρευνα. Για εφόδια πραγματικά που θα κάνουν τους νέους ικανούς να αντεπεξέλθουν στο ανταγωνιστικό ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον. Πώς; Μέθοδοι διδασκαλίας, σχολεία-εργαστήρια παραγωγής γνώσης, δημιουργίας, έρευνας. Όχι κατανάγκην νέος τεχνολογικός εξοπλισμός, αλλά αξιοποίηση της υπάρχουσας τεχνολογίας. Έμφαση στη μόρφωση με σωστό επαγγελματικό προσανατολισμό. Στροφή στα τεχνολογικά επαγγέλματα, γνώση επιστημονική αλλά με ανθρωποκεντρικό προσανατολισμό. Θετικές επιστήμες με πνεύμα ερευνητικό, ανθρώπινο.... Αυτά οδηγούν φυσικά στο δεύτερο άξονα της παιδείας.
Τις δεξιότητες: Ήδη προαναφέρθηκαν οι δεξιότητες έρευνας, κριτικής σκέψης, κτλ. Προσθέστε τις κοινωνικές δεξιότητες - τις δεξιότητες επικοινωνίας, συνεργασίας, διαλόγου, κτλ.... Τη σημασία της αυτογνωσίας, αυτοελέγχου, αυτοκριτικής, αλλά και της ευθυκρισίας, ώστε ο νέος να μπορεί να λειτουργεί στο πλαίσιο των προαναφερθέντων δεδομένων. ....
Αξίες: Εδώ πρέπει να σταθούμε πολύ προσεκτικά και να συνδέσουμε με τις ενδεχόμενες αρνητικές συνέπειες της κρίσης. Η αλληλεγγύη, η φιλαλληλία, η γενναιοδωρία, η αγάπη προς το συνάνθρωπο, δεν είναι απλώς έπεα πτερόεντα, αλλά ανάγκη αδήριτη της εποχής. Η κατανόηση του άλλου, ο σεβασμός στην κάθε ανθρώπινη ζωή, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα, δεν είναι απλώς "ανθρωπιστικές αξίες", αλλά εκ των ων ουκ άνευ αξίες για την κοινωνική συνοχή. Ο σεβασμός στον άνθρωπο αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση, ώστε η κοινωνία της κρίσης να μην οδηγηθεί στη βαρβαρότητα, στην αυτοδικία, στο έγκλημα, στη βία, στην αυτοκαταστροφή. Ο σεβασμός στους νόμους, το φιλοδίκαιο, το μέτρο, οι δημοκρατικές αξίες, είναι απαραίτητες σήμερα όσο ποτέ, γιατί δεν πρέπει να χάσουμε την εμπιστοσύνη στη δημοκρατία, αντιθέτως, πρέπει να την ενισχύσουμε για να μπορέσουμε ως λαός να επιβιώσουμε. Η στροφή στις πραγματικές αξίες της ζωής, την αγάπη, την πίστη στις δυνάμεις του ανθρώπου για αντιμετώπιση των δυσκολιών της ζωής, την αδελφοσύνη, την ελευθερία, την ειρήνη, ........, την αρμονική συνύπαρξη με το περιβάλλον και το συνάνθρωπο, την αποδοχή του ευατού σου και του άλλου, είναι η απάντηση στην κρίση.
Συμπέρασμα; Η απεξάρτηση από τον υλισμό και τον ευδαιμονισμό, από την ανάγκη για υπέρμετρο καταναλωτισμό, ο επαναπροσδιορισμός των αξιών της ζωής, χρειάζεται άτομα εσωτερικά ελεύθερα, με πνευματικές αναζητήσεις και ψυχική γενναιότητα. Άτομα θαρραλέα, γενναιόδωρα, δημιουργικά, καινοτόμα, που να αγωνιστούν με ελεύθερο πνεύμα, γνώσεις και αξίες για την κοινωνική πρόοδο και ευημερία. Νέους με βαθιά και ουσιαστική μόρφωση, που να μπορέσουν να αναστρέψουν τα αρνητικά δεδομένα της οικονομικής κρίσης που μας έπληξε.
Η οικονομική κρίση είναι κύριο χαρακτηριστικό της εποχής μας. Άρα είτε το ζητήσουν είτε όχι, μπορείτε να την αναφέρετε στα δεδομένα της εποχής μας, αναλόγως φυσικά του θέματος.
Γράφετε έκθεση στα Νέα Ελληνικά και όχι εξετάσεις Πολιτικής Οικονομίας ή Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο. Άρα δεν είναι δυνατόν να σας ζητήσουν ανάλυση της οικονομικής κρίσης. Δεν είστε γνώστες, ούτε του τραπεζικού συστήματος, ούτε του πώς λειτουργεί η οικονομία. Έχετε, όμως, αναλύσει πώς οι οικονομικές συνθήκες επιδρούν στην κοινωνία και στον άνθρωπο; Αν, ναι, πώς αυτό συνδέεται με τους θεματικούς μας κύκλους;
Μπορεί να συνδέσετε την οικονομική κρίση με τον καταναλωτισμό; Αναμφίβολα ο υπερκαταναλωτισμός μάς οδήγησε στον υπερδανεισμό και στην εξάρτηση από τον υλισμό, σ΄ένα μοντέλο κοινωνικο-οικονομικό εξανδραποδιστικό, το οποίο καλούμαστε πια να αναθεωρήσουμε. Άρα, με αυτή τη λογική, η οικονομική κρίση στην Κύπρο είναι οπωσδήποτε αποτέλεσμα / συνέπεια του καταναλωτικού τρόπου ζωής (όχι βεβαίως μόνο αυτού, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την αισχροκέρδεια κάποιων που μας έφεραν εδώ, όμως αυτό δεν είναι θέμα της έκθεσης για τις Παγκύπριες αλλά της δικαιοσύνης). Είναι, όμως, ταυτόχρονα και παράγοντας σημαντικός για να στραφούμε σε άλλο κοινωνικό μοντέλο, σε άλλες αξίες ζωής και κοινωνικής συμβίωσης, σε άλλους δρόμους ατομικής και συλλογικής ευτυχίας. Μπορεί να είναι παράγοντας αλλαγής σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Πώς; Παιδεία, ουσιαστική, βαθειά, ανθρωπιστική, κτλ. κτλ.......
Σας προτείνω να δείτε το κείμενο του γραπτού στο ΘΚ Καταναλωτισμός σχ. χρονιά 2011-12 με θέμα αγνώστου κειμένου "το τέλος του Ελληνικού ονείρου", στην ανάρτηση που ακολουθεί.
Μπορείτε να συνδέσετε την οικονομική κρίση με την παιδεία; Οπωσδήποτε. Θα μπορούσε ένα δοθεί ένα θέμα για το ρόλο της παιδείας σήμερα, με δεδομένη την οικονομική κρίση...
Τι θα μπορούσατε να γράψετε; Βάλτε στον εαυτό σας ερωτήματα και με την έκθεση απαντήστε τα. Σκεφτείτε πώς η κρίση έχει επηρεάσει τους νέους. Πέραν της δυσκολίας να αγοράζουν ό,τι θέλουν, της αυξανόμενης φτώχειας και δυστυχίας... Τι βλέπουν γύρω τους, στο σπίτι τους, στο σπίτι των φίλων τους; Πρώτον, ανεργία. Και μεγάλη ανεργία στους πτυχιούχους. Κυρίως στους νέους. Δεύτερον, απελπισία, φόβο για το μέλλον, ανασφάλεια. Τρίτον, ανησυχία για τη θέση της Κύπρου στο διεθνές σκηνικό. Οδεύουμε προς το μοντέλο του τρίτου κόσμου, "νησίδες αφθονίας σε πελάγη δυστυχίας"; Αυτά που συμβαίνουν στον τόπο μας συνδέονται με την αύξηση του χάσματος Βορρά-Νότου; Πόσοι από μας θα αποτελέσουν τον "τέταρτο κόσμο" στην Ευρώπη του Νότου η οποία εξαθλιώνεται πλέον οικονομικά; Τρίτον, ..... (αξιοποιήστε τη δική σας εικόνα για τον κόσμο σήμερα).
Ποιες είναι οι διαδοχικές - πιθανές αρνητικές συνέπειες; (α) Αύξηση της εγκληματικότητας, της παραβατικότητας; Γιατί; Τι σημαίνει αυτό; (β) Όξυνση της ξενοφοβίας (για όλα φταίνει οι μετανάστες, οι πολιτικοί πρόσφυγες, κτλ. κτλ.....) (γ) Αντιπάθεια προς την Ευρωπαϊκή Ένωση; Το ακούμε καθημερινά. "Η Ευρώπη δεν είναι πια η Ευρώπη της αλληλεγγύης"...... (Όντως; Ή μήπως βολευόμαστε να σκεφτόμαστε πως για όλα φταίνε οι άλλοι κι εμείς είμαστε μόνο θύματα, άρα δεν κάνουμε τίποτα για να αλλάξουμε τα δεδομένα;) (δ) Απαξίωση της μόρφωσης; Τι σημαίνει αυτό; Δεν σπουδάζουμε, δε διαβάζουμε, δεν αγωνιζόμαστε, γινόμαστε παθητικοί δέκτες μιας αρνητικής κατάστασης, δεχόμαστε πως δεν υπάρχει προοπτική για το μέλλον; Ή αντιδρούμε. Και τι σημαίνει αντιδρούμε σωστά;
Όλα τα προαναφερθέντα είναι τα δεδομένα σας. Κατάσταση και συνέπειες. Ζητούμενο; Ο ρόλος της παιδείας.... Γιατί; Ακριβώς για να αντιδράσουμε σωστά. Πώς; ...
Σκεφτείτε όχι μόνο τι έχετε διαβάσει θεωρητικά για την παιδεία, αλλά πώς το τρίπτυχο "γνώσεις - δεξιότητες - αξίες και στάση ζωής" μπορούν να απαντήσουν στην πρόκληση της οικονομικής κρίσης. Φανταστείτε τον εαυτό σας στη θέση του πολιτικού προϊστάμενου του Υπουργείου Παιδείας. Τι θα κάνατε; Θα συνεχίζατε ωσάν να μη συμβαίνει τίποτα ή θα βλέπατε πως τώρα είναι η ώρα για ουσιαστικές αλλαγές προς την ορθή κατεύθυνση, ώστε να δοθεί ελπίδα και μέλλον στους νέους αυτού του τόπου; Με άλλα λόγια, εσείς τι θα κάνατε εάν είχατε να αποφασίσετε για την εκπαιδευτική πολιτική μέσα στα πιο πάνω δεδομένα; Θα κλείνατε το σχολείο; Προφανώς όχι. Αντιστρέφω τη γνωστή ρήση "όταν ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή" σε "όταν κλείνει ένα σχολείο, ανοίγει μια φυλακή". Θα το κάνατε φτωχότερο; Λιτότερο σε τεχνολογικά μέσα, θα υποβαθμίζατε το επίπεδο; Ή αντιθέτως, θα το κάνατε ουσιαστικότερο, αποτελεσματικότερο, καλύτερο. Εδώ είναι η απάντηση. Τι σημαίνει καλύτερο; Σχολείο που να προσφέρει πραγματικά εφόδια στους νέους για να αντιμετωπίσουν την κρίση και όχι για να λυγίσουν κάτω από το βάρος της. Κι εδώ ας πάρουμε το προαναφερθέν τρίπτυχο και να το αναπτύξουμε σε ξεχωριστέ παραγράφους, όχι μόνο θεωρητικά αλλά και πρακτικά.
Γνώσεις: Τι είδους γνώσεις; Ουσιαστικές, χρήσιμες, ωφέλιμες, προσαρμοσμένες στην εποχή μας, καινοτόμες. Αλλά και γνώση που να μας οδηγεί στην κατανόηση του τι συμβαίνει γύρω μας.
Μπορείτε να μιλήσετε για πραγματική γνώση ιστορίας της ανθρωπότητας και του τόπου μας για την ανάγκη ανάπτυξης πραγματικής ιστορικής συνείδησης, ώστε να οδηγούμαστε στην κατανόηση του ιστορικο-πολιτικού γίγνεσθαι, μέσα από την κατανόηση των διεθνών κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών...
Μπορείτε να μιλήσετε για τη σημασία της γλωσσομάθειας, ως μέσο για την έξοδο από τη διεθνή οικονομική και πολιτική απομόνωση, για την πολιτιστική διπλωματία, ....
Μπορείτε να μιλήσετε για γνώση που να οδηγεί σε καινοτομία, σε δημιουργικά επαγγέλματα, σε πράσινη τεχνολογία, σε επιστημονική έρευνα. Για εφόδια πραγματικά που θα κάνουν τους νέους ικανούς να αντεπεξέλθουν στο ανταγωνιστικό ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον. Πώς; Μέθοδοι διδασκαλίας, σχολεία-εργαστήρια παραγωγής γνώσης, δημιουργίας, έρευνας. Όχι κατανάγκην νέος τεχνολογικός εξοπλισμός, αλλά αξιοποίηση της υπάρχουσας τεχνολογίας. Έμφαση στη μόρφωση με σωστό επαγγελματικό προσανατολισμό. Στροφή στα τεχνολογικά επαγγέλματα, γνώση επιστημονική αλλά με ανθρωποκεντρικό προσανατολισμό. Θετικές επιστήμες με πνεύμα ερευνητικό, ανθρώπινο.... Αυτά οδηγούν φυσικά στο δεύτερο άξονα της παιδείας.
Τις δεξιότητες: Ήδη προαναφέρθηκαν οι δεξιότητες έρευνας, κριτικής σκέψης, κτλ. Προσθέστε τις κοινωνικές δεξιότητες - τις δεξιότητες επικοινωνίας, συνεργασίας, διαλόγου, κτλ.... Τη σημασία της αυτογνωσίας, αυτοελέγχου, αυτοκριτικής, αλλά και της ευθυκρισίας, ώστε ο νέος να μπορεί να λειτουργεί στο πλαίσιο των προαναφερθέντων δεδομένων. ....
Αξίες: Εδώ πρέπει να σταθούμε πολύ προσεκτικά και να συνδέσουμε με τις ενδεχόμενες αρνητικές συνέπειες της κρίσης. Η αλληλεγγύη, η φιλαλληλία, η γενναιοδωρία, η αγάπη προς το συνάνθρωπο, δεν είναι απλώς έπεα πτερόεντα, αλλά ανάγκη αδήριτη της εποχής. Η κατανόηση του άλλου, ο σεβασμός στην κάθε ανθρώπινη ζωή, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα, δεν είναι απλώς "ανθρωπιστικές αξίες", αλλά εκ των ων ουκ άνευ αξίες για την κοινωνική συνοχή. Ο σεβασμός στον άνθρωπο αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση, ώστε η κοινωνία της κρίσης να μην οδηγηθεί στη βαρβαρότητα, στην αυτοδικία, στο έγκλημα, στη βία, στην αυτοκαταστροφή. Ο σεβασμός στους νόμους, το φιλοδίκαιο, το μέτρο, οι δημοκρατικές αξίες, είναι απαραίτητες σήμερα όσο ποτέ, γιατί δεν πρέπει να χάσουμε την εμπιστοσύνη στη δημοκρατία, αντιθέτως, πρέπει να την ενισχύσουμε για να μπορέσουμε ως λαός να επιβιώσουμε. Η στροφή στις πραγματικές αξίες της ζωής, την αγάπη, την πίστη στις δυνάμεις του ανθρώπου για αντιμετώπιση των δυσκολιών της ζωής, την αδελφοσύνη, την ελευθερία, την ειρήνη, ........, την αρμονική συνύπαρξη με το περιβάλλον και το συνάνθρωπο, την αποδοχή του ευατού σου και του άλλου, είναι η απάντηση στην κρίση.
Συμπέρασμα; Η απεξάρτηση από τον υλισμό και τον ευδαιμονισμό, από την ανάγκη για υπέρμετρο καταναλωτισμό, ο επαναπροσδιορισμός των αξιών της ζωής, χρειάζεται άτομα εσωτερικά ελεύθερα, με πνευματικές αναζητήσεις και ψυχική γενναιότητα. Άτομα θαρραλέα, γενναιόδωρα, δημιουργικά, καινοτόμα, που να αγωνιστούν με ελεύθερο πνεύμα, γνώσεις και αξίες για την κοινωνική πρόοδο και ευημερία. Νέους με βαθιά και ουσιαστική μόρφωση, που να μπορέσουν να αναστρέψουν τα αρνητικά δεδομένα της οικονομικής κρίσης που μας έπληξε.
Επιμύθιο: Τι από τα πιο πάνω δεν γνωρίζετε; Εάν ασχοληθήκατε σοβαρά με τους ΘΚ όλο το χρόνο, τίποτα δεν σας είναι άγνωστο. Είναι όλα σχετικά με όσα έχετε διδαχθεί; Ναι. Είμαι βέβαιη πως εάν συνδέσετε το θέμα της οικονομικής κρίσης ή οποιοδήποτε άλλο θέμα σας δοθεί με όσα γνωρίζετε από τους θεματικούς σας κύκλους, μπορείτε να γράψετε. Μπορείτε να προσθέσετε, να αφαιρέσετε, να πείτε με άλλα λόγια τα δικά σας, αρκεί να είναι λογικά τεκμηριωμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου